ОДНОКОРЕННЫЕ СЛОВА ДОМ РЕКА ДАРОГА
5-9 класс
|


дом домашний домовой
река речной
дорога подорожник дорожный

Maybe it was lucky I hadn’t read the book, or it might have taken away my appreciation of the film:)Agree it was a little titillating, but the acting seemed OK to me – how does one play a madwoman anyway?I gave up wanting acceptance in my late teens, so perhaps that’s why I couldn’t understand (adult) Fak. I felt the same way about the o#r6;p18tagonist&28217; in Monrak Transistor (they both seemed like childlike to me:)

Hey, that post leaves me feeling foishlo. Kudos to you!

I'm graeuftl you made the post. It's cleared the air for me.

дом-домище...... река-речище...........дорога-дорожка...........................................................................
Другие вопросы из категории
Читайте также
1.конь вырвеца дагониш и зловиш а слова вырвеца не зловишь
2.На вулицах якую ен шукау пратоптана была не тольки сцежка але и дарога-прайшли машыны
3.Навошта нарадила ты меня мама на гэты свет,навошта люляла ночай не дасыпала,усе хатела каб я жыу,каб рос дужы,прыгожы,разумны
помогите пожалуйста назавтра очень надо!
помогите!! Переводчик показывает слово которое мне не подходит!!!!
Не выйшаў ты і ў гэты раз
Мяне спаткаць, паднесці рэчы...
Ля весніц, толькі зноў твой вяз
Крануў галінкамі за плечы.
Ты мне не падасі рукі,
Глядзіш удаль з-пад шкла партрэта.
Ці бачыш, вырас сын які?
Скажы хоць слова для прывета.
А я... чакаў з усіх дарог
Цябе ў сорак чацвёртым... летам
Калоны ні адной не мог
Я прапусціць з ахапкам кветак.
Хацелася пачуць: "Сынок..."
Ускрыкнуць радаснае: "Тата!"
Бацькоўскім быў мне кожны крок…
Усё ішлі, ішлі салдаты...
Каторы раз сыходзіў снег...
Дамоў вярнуліся суседзі.
Я кожнаму насустрач бег
І чуў кароткае: "Прыедзе..."
Калі ў крыўдзе мне сябры
Гразіліся бацькамі,
Тады хацелася наўзрыд
Заплакаць шчырымі слязамі.
Не плакаў я - усім на злосць.
Бо ў хаце быў адзін - мужчына.
Не йшоў ты...
Маці маладосць
Глыбей заворвалі маршчыны.
І зараз еду я здалёк,
Чакаю ўсё - зайду, а маці
Мне кажа: "Пазнаеш, сынок?
Вось наша ўся сямейка ў хаце..."
Паверыць цяжка мне таму,
Што больш не прыйдзеш ты дадому.
А шапку я заўжды здыму
Перад магілай невядомай.